लोकशिक्षणातील माध्यमांच्या भूमिका आणि जबाबदारीचे भान.. रमी चा डाव आणि रडीचा डाव... आल्यास काय कराल ते सांगण्याचा एक प्रयत्न आणि कर्तव्यही. माझ्या प्रिय नातवांनो. असं म्हणून जरी मी या पत्राला सुरुवात केली तरी अशी हाक मारणारे आजोबा आज आम्हा भावंडांकडे नाहीत. त्यांचे विचार आमच्यापर्यंत पोहोचले नाही, असेअसले तरी आपल्या देशाच्या महान आजोबांनी नई तालीमसह आपल्या विचारांच्या माध्यमातून केलेलं खूप चांगल मार्गदर्शन उपलब्ध आहे. आमच्यासारख्या माध्यमांवर खूप अवलंबून न राहता स्वतः चांगलं शोधून वाचणाऱ्यांसाठी ते कामच उपलब्ध आहे. हल्ली लोकशिक्षणातील माध्यमांच्या भूमिकांमुळे देखील जबाबदारीचे भान अधिक वाढले आहे. मी माझ्या सध्याच्या अमृत काळातील (?) अनुभवांवरून तुमच्यासाठी काहीतरी लिहून जातं आहे. आमच्या लहानपणी साधं मनोरंजन आणि टाइमपास म्हणून सुद्धा आम्ही पत्ते खेळायचे नाही कारण माझ्या वडिलांना ते आवडायचे नाही ते म्हणायचे की याची सवय लागली तर चांगली बाब नाही. हल्ली मीडियावरचे बाबा तसं न सांगता प्रोत्साहित करत आहेत म्हणून म्हणतो जरा सांभाळून कारण त्याचे व्यसन लागू शकते आणि आर्थिक धोकाही संभवतो ... हे झालं रमीच्या डावाबद्दल आता रडीचा डाव देखील असल्यामुळे काळजी घ्या, तुमच्या हातात कुठल्याही प्रकारची सत्ता असली तरी आयुष्यात रडीचा डाव खेळू नका कारण काळ बदलत असतो काळ बदलला तर तुम्हीच खेळत असलेल्या रडीचा डाव तुमच्यावरही उलटू शकतो. म्हणून दोन्ही प्रकारच्या रमीच्या आणि रडीच्या डावांसाठी आत्ताच सावध करतो. आयुष्यात कुठल्याही प्रकारच्या जुगाराची सवय लागली तर काय होऊ शकत हे महाभारतातील कथेतून शिकायलाच पाहिजे. तुम्हाला मनोरंजन म्हणून खेळायचं असेल आणि ते खेळल्या वाचून गत्यंतरच नसेलच तर खेळा पण जरा भान ठेवा. तुम्ही ऐकलंच नाही तर मी देखील भीष्मपितामहांसारखा हातबल होईल आणि तुमच्या आयुष्यात महाभारत उभ राहिल आणि दृष्टीहीन ध्रुतराष्ट्राजवळ बसलेल्या दूरदृष्टी असणाऱ्या संजय सारखंच माझं पत्र देखील फक्त समालोचनाच काम करेल... माझ्या 'अस्वस्थ जगण्याच्या डायरी'तून...✍️
